مست تولا، سروده‌ای در عشق بی‌کران به مولا علی (ع)
این سروده، تپش‌های قلبی است که شور دو عالم را از نمکدان وجود علی (ع) به عاریت گرفته و شهد هستی را از لبخند زیبای او نوشیده است. سینه‌ام آتشی است که از عشق او زبانه می‌کشد و جانم، خاک راه قنبر و سلمان، غلامان باوفای اوست. این شعر، فریاد عاشقی است که مست تولای علی (ع) و خاک کف پای اوست.
مست تولا
مست تولاى توام یا على
خاک کف پاى توام یا على
اى لب لعل تو مسیحاى من
وى سخنت باعث احیاى من
روشنى دیده بیناى من
نیست کسى غیر تو مولاى من
دیده به خورشید رخت دوختم
با نگهى سوختن آموختم
شور دو عالم ز نمکدان تو
شهد وجود از لب خندان تو
سینه ی من آتش سوزان تو
خاک ره قنبر و سلمان تو
مست تولای توام یا علی
خاک کف پای توام یا علی
مست تولاّی توام یا علی
محو تماشای توام یا علی
عاشق رؤیای توام یا علی
داغ تمنّای توام یا علی
خاک کف پای توام یا علی
بسته دنیای توام یا علی
شمع فروزان شبستان علی
بر همه عالم سر و سامان علی
سرور و مولای دو عالم تویی
روشنی قلبم و حالم تویی
شور گوارای خیالم تویی
مظهر گویای شجاعت تویی
شاه توانای ولایت تویی
آینه صاف صداقت تویی
اسوه عدل و شرف و افتخار
بنده عالم همگان دوستدار
لطف و صفایش همه جا یادگار