طلب توفیق و هدایت در شعر نظامی
شاعر بلندآوازهٔ گنجه، نظامی، در این ابیات ناب، دست نیاز به درگاه خداوند بلند کرده و با سوز دل، توفیق و هدایت را طلب می‌کند. او آرزومند دلی است که شایستهٔ یقین الهی باشد و زبانی که به ستایش ذات اقدس بگشاید.
سرآغاز
خداوندا درِ توفیق بگشای
نظامی را رهِ تحقیق بنمای
دلی ده کاو یقینت را بشاید
زبانی کآفرینت را سراید
مده ناخوب را بر خاطر‌م راه
بدار از ناپسند‌م دست کوتاه
درونم را به نورِ خود برافروز
زبانم را ثنا‌ی خود درآموز
به داوود‌ی، دلم را تازه گردان
زبور‌م را بلند‌آوازه گردان
عروسی را که پروردم به جانش
مبارک‌روی گردان در جهانش
چنان کز خواندنش فرخ شود رای
ز مشک افشاندنش خَلُّخ شود جای
سواد‌ش دیده را پرنور دارد
سماعش مغز را معمور دارد
مفرح‌نامهٔ دلهاش خوانند
کلید بند مشکل‌هاش دانند
معانی را بدو ده سربلندی
سعادت را بدو کن نقش‌بندی
به چشم شاه، شیرین کن جمالش
که خود بر نام شیرین است فالش
نسیمی از عنایت یار او کن
ز فیضت قطره‌ای در کار او کن
چو فیاض عنایت کرد یاری
بیار ای کانِ معنی تا چه داری
شاعر نظامی